Kalendarium

 1287 r.

książę gdański Mściwój II funduje parafię w Białym Borze;

1374 r.

powstanie wsi Grabowo i pierwszego kościoła katolickiego;

1381 r.

powstanie wsi Brzeźnica;

1382 r.

nadanie praw miejskich przez Wielkiego Mistrza Zakonu Konrada Zollnera von Rotenstein;

1385 r.

powstanie wsi Kaliska;

1395 r.

potwierdzenie lokacji miasta przez Wielkiego Mistrza zakonu Konrada Zollnera von Rotenstein; miasto lokowano na prawie chełmińskim;

1408 r.

pożar miasta; Wielki Mistrz Urlich von Jungingen odnawia przywileje lokacyjne; wobec zniszczenia posiadłości proboszcza w mieście nadał proboszczowi Białego Boru Piotrowi Malczanowi wieś Biskupice;

1410 r.

przymierze księcia słupskiego Bogusława VIII z Zakonem; pożar Białego Boru – spłonął kościół;

1433 r.

husyci dokonują grabieży miasta;

1466 r.

w wyniku pokoju Toruńskiego Biały Bór wraca do Polski; król Kazimierz Jagiellończyk odnawia przywileje nadane przez Zakon;

1522 r.

przywileje potwierdza król Zygmunt August a w 1578 r. król Stefan Batory;

1640 r.

występuje spór między ewangelikami i katolikami w wyniku którego zastrzelono proboszcza Simona Martina i nauczyciela Kutnera;

1645 r.

król Władysław IV wysyła do Białego Boru królewskiego komisarza, który po zbadaniu sprawy nakazuje mieszczanom białoborskim, którzy zniszczyli kościół, wybudowanie i wyposażenie świątyni w ciągu czterech lat;

1655 r.

wielki pożar miasta i kościoła;

1656 r. – 1657 r.

przybywają wojska szwedzkie;

1685 r.

wybudowano kościół w Sępolnie Wielkim;

1693 r.

wybudowano kościół w Sępolnie Małym;

1698 r.

urodził się w Grabowie Adam Stanisław Grabowski-Gotzendorff – syn Adama Grabowskiego – katolika i Barbary Zofii Kleist – luteranki; ustanowiony w 1733 r. biskupem tytularnym Nikopolis, sufraganem poznańskim; 1736 r. biskupem chełmińskim; w 1739 r. biskupem włocławskim, a w 1741 r. księciem biskupem warmińskim;

1711 r.

epidemia „czarnej śmierci”;

1721 r.

biskup Adam Stanisław Gotzendorff – Grabowski z Grabowa zwraca kościół katolikom;

1757 r.

w Białym Borze kwaterują oddziały rosyjskie;

1765 r.

spalono kościół ewangelicki, odbudowany 3 lata później;

1765 r.

wielki pożar miasta, w czasie którego został zniszczony dokument lokacyjny miasta. Król Stanisław August Poniatowski odnowił i potwierdził prawa Białego Boru;

1772 r.

pierwszy rozbiór Rzeczypospolitej – Biały Bór wchodzi w skład państwa pruskiego – wojska pruskie zajęły miasto, utworzono magistrat, konfiskata królewszczyzn i dóbr kościelnych;

1796 r.

odtąd kościół katolicki prawie nie jest używany ze względu na groźbę zawalenia;

XIX w.

wybudowano kościół w Kołtkach;

1806 r. – 1807 r.

Biały Bór staje się terenem działań wojsk napoleońskich;

1818 r.

katolicy domagają się od władz miejskich odbudowy kościoła;

1820 r.

parafia Biały Bór staje się filią parafii w Koczale;

1878 r.

wybudowano i poświęcono obecny kościół pw. św. Michała Archanioła;

1919 r.

w wyniku Traktatu Wersalskiego Biały Bór został przydzielony Republice Wajmarskiej i III Rzeszy;

lata 20. XX w.

wybudowano kościół na cmentarzu w Białym Borze;

1930 r.

Dobroczynne Towarzystwo św. Bonifacego buduje w Gotowie nową świątynię pw. Św. Andrzeja Apostoła;

1945 r.

ewakuacja ludności cywilnej w miesiącu styczniu; do czerwca władzę sprawuje radziecka komendantura; od maja rozpoczyna pracę pierwszy burmistrz Białego Boru Leon Czerno-Żołądek;

1945 r.

Biały Bór obsługiwany przez parafię w Brzeziu jako kościół filialny a czasowo przez parafię Wierzchowe Stare;

1954 r.

ks. proboszcz parafii Brzezie, Ks. H. Paruzeł, rozpoczął wznoszenie murów w celu powiększenia;

1954 r.

mieszkańcy Białego Boru ufundowali figurę Matki Bożej. stojącą na placu przy kościele św. Michała;

1957 r.

w kościele pw. Narodzenia NMP – w kaplicy cmentarnej utworzono cerkiew greckokatolicką;

1974 r.

Biskup Koszalińsko-Kołobrzeski Ignacy Jeż eryguje parafię przy kościele pw. Św. Wojciecha B.M. w Sępolnie Wielkim z siedzibą w Białym Borze. Kościołami filialnymi zostały: pw. św. Stanisława B.M. w Kołtkach, pw. NSPana Jezusa w Sępolnie Małym, pw. św. Andrzeja w Grabowie i pw. św. Krzyża w Drzonowie;

1974 r.

Ks. Tadeusz Grygorowicz ustanowiony administratorem nowoutworzonej parafii w Sępolnie Wielkim z siedzibą w Białym Borze;

1975 r.

ks. Marian Leśniewski mianowany administratorem kościoła parafialnego;

1976 r.

ks. Andrzej Krupczyński mianowany administratorem parafii;

1980 r.

Biskup Koszalińsko – Kołobrzeski zmienia nazwę Parafii Sępolno Wielkie z siedzibś w Białym Borze na Parafię Biały Bór, kościół pw. Św. Michała Archanioła zostaje kościołem parafialnym a kościół pw. Św. Wojciecha B.M. w Sępolnie Wielkim zostaje kościołem filialnym;

1991 r.

ks. Zbigniew Krawczyk mianowany proboszczem w Białym Borze;

1994 r.

ks. Andrzej Bujar mianowany proboszczem parafii;

1997 r.

Biskup Koszalińsko-Kołobrzeski Marian Gołębiewski powołuje Parafialny Oddział Akcji Katolickiej w Białym Borze;

2000 r.

ks. Józef Barańczuk mianowany proboszczem parafii pw. św. Michała Archanioła w Białym Borze;

27.10.2000 r.

Powstaje „Caritas” Parafii;